آفرینش از راه کلام

«انسان بی خبر از نفوذ کلام، همواره از زمان عقب است.»تقریباً همه اندیشمندان و پژوهشگران نوین روانشناسی اعتقاد دارند: «کلمه به جسم تبدیل می شود.» انسان با گفتن درباره خوشبختی و عشق آنها را می آفریند و با گفت وگو درباره بدبختی و مریضی نیز همین آفرینش را انجام می دهد، حتی از قدیم بسیار شنیده ایم: «نفوس بد نزن!» یا «نفوس خوب بزن» کلاً هر آنچه به گفتار درآید، به رفتار در می آید و هر آنچه برزبان آورید متجلی می شود. خصوصاً با تهیه فهرستی از خواسته ها و تجسم آنها از طریق تصاویر، موهبت خویش را در حیطه ای نامرئی می آفریند و با کلام مثبت خویش درباره آنها آفرینش را تکمیل می کنید و همه را به عرصه عینی حیات می کشانید.
جایی خواندم: عید نزدیک بود و زنی نیاز به پول داشت با دوستی مشورت کرد. دوستش به او گفت: تنها تکرار کن «خدایا، از این که آنقدر دارم که می توانم ببخشم و ایثار کنم سپاسگزار هستم.»
او نیز همین عبارت را تکرار کرد. عید آنقدر برایش کیک و کادو آوردند که او چاره ای نداشت جز این که بسیاری از آن را ببخشد و ایثار کند.‎.‎. اما باز بی پول ماند و آه در بساط نداشت. آنگاه آموخت تا کلامش را به گونه ای دیگر تکرار کند: «خدایا از این که من از هم اکنون از درآمدی مدام و قابل توجه و روزافزون برخوردارم، شکرگزار هستم آنقدر که در کنار آن بتوانم ببخشم و ایثار کنم.»
و بر سرعت موهبت های پولی و مالی اش از راه های عالی به شیوه ای عالی تا همیشه متجلی شد. در این داستان می بینیم که او ابتدا از خداوند غنی، منبع و مرجع جوهر کائنات مدد می جوید و پس از گفتن کلمات دقیق و لازم پیشاپیش شکرگزاری می کند و از افعال زمان حال استفاده می کند و نمی گوید خواهد شد، زیرا افعال مستقبل و زمان آینده کارهای ما را به تأخیر می اندازد. گویی کودک درون ما فکر می کند که روزی در جایی در زمانی آینده موهبت ها به سراغ ما می آید و بدین شکل دریافت های ما عقب نگاه داشته می شود.
سپس می بینیم که او با تکرار عبارت های درست و بجا وحشت توأم با شکرگزاری هم اکنون موهبت هایش را دریافت می کند. ثابت شده است: اگر به راستی می خواهید توانگر شوید از کلمات دقیق و قطعی و روشن استفاده کنید تا موجب تجلی آن بشوید و توقع نداشته باشید که تکرار یک عبارت کلی برایتان ثمراتی قطعی و روشن و معین به ارمغان بیاورد. پژوهشگران تخمین زده اند تکرار عبارت های تأکیدی می تواند تا ۸۰ درصد بر سرعت تجلی ثمرات دلخواه بیفزاید.
چهار سال بود که بازرگانی ۵۰ ساله بیکار بود. همه می گفتند او پیرتر از آن است که بتوانند دوباره استخدامش کنند. ۳۰ سال بود که درباره روانشناسی عملی و کاربرد عبارت های تأکیدی مثبت و آفرینش مثبت ها فقط مطالعه می کرد، اما نتوانسته بود از این دانش برای بهبود وضع شغلی اش بهره ای ببرد.
وقتی روانشناس اش از او پرسید کدام عبارت تأکیدی را تکرار می کنی جواب داد: کتاب های الهام بخش می خوانم اما هرگز عبارات تأکیدی مثبت را تکرار نکرده ام. (به او گفته شد که در ازای هر ۱۵ دقیقه مطالعه کتاب های الهام بخش، دست کم باید پنج دقیقه عبارت تأکیدی را تکرار کند.) او نیز هر روز تکرار کرد: «خدایا با کمک تو اکنون به سوی مکان راستین، انسان های راستین و توانگری راستین زندگی ام هدایت می شوم و شکرگزارم.»